Salon w stylu kolonialnym

Korzenie stylu nazywanego kolonialnym sięgają początków XIX wieku, kiedy to przedstawiciele Imperium Brytyjskiego osiedlali się na podbitych terenach zamorskich, aby w imieniu królowej sprawować nad nimi administracyjną pieczę. W ten sposób zawędrowali aż do Afryki, Ameryki i Australii oraz na Półwysep Indyjski, gdzie zaczęli wznosić domy, a następnie aranżować czerpiąc inspiracje i materiały z dorobku rdzennej ludności. To właśnie kolonizatorom zawdzięczamy nieznany wcześniej trend wnętrzarski, tak umiejętnie łączący wiktoriańską elegancję z bliskością natury oraz motywami etnicznymi czy orientalnymi.

Styl kolonialny opiera się z jednej strony na celebrowaniu różnorodności i harmonijnym zestawianiu ze sobą pozornie wykluczających się elementów wystroju, z drugiej – na stworzeniu przestrzeni zapewniającej komfort codziennego użytkowania. W tak zaaranżowanym salonie króluje jednocześnie swobodna elegancja, domowa atmosfera oraz nostalgia za dalekimi podróżami. Nie brakuje w nim pamiątek z przeszłości, które pozwalają oderwać się od codziennej rzeczywistości i przenieść myślami w odległe zakątki świata.

W salonie urządzonym w stylu kolonialnym dominuje naturalna kolorystyka, z przewagą różnych odcieni beżu i brązu. Ciemne meble kontrastują z jasnymi ścianami, pomalowanymi na biało lub biel wpadającą w beż lub écru. Aby urozmaicić wnętrze, na jednej ze ścian możemy położyć tapetę z egzotycznymi kwiatami lub roślinami bądź zdecydować się na sztukaterię sprawiającą, że aranżacja nabiera szykownego wyglądu, bliższego stylowi klasycznemu niż boho. Jeszcze innym, bardzo praktycznym rozwiązaniem aranżacyjnym jest zastosowanie w kąciku jadalnym boazerii, która uchroni ścianę przed uszkodzeniami powstającymi w wyniku uderzania o nią krzesłami.

Monotonię wnętrza utrzymanego w kolorach ziemi przełamują barwne tkaniny i dodatki. Czerwone, żółte i pomarańczowe akcenty z powodzeniem ożywiają stonowany wystrój, wnosząc do salonu powiew Orientu. W inspirowanych egzotyką pokojach dziennych nie może także zabraknąć zieleni. Pojawia się ona przede wszystkim za sprawą bujnej roślinności. Palmy, paprocie, monstery, strelicje… warto umieszczać je w dużych donicach stawianych bezpośrednio na podłodze lub w ozdobnych kwietnikach.

W salonie w stylu kolonialnym królują naturalne, doskonałe jakościowo materiały. Pierwsze skrzypce gra ciemne, lite drewno. Pozyskuje się je zwykle z wpadających w kolor bordowy egzotycznych gatunków drewna, takich jak teak, mahoń, heban czy palisander. Przeciwwagę dla ciemnych mebli może stanowić jasny parkiet, ułożony klasycznie lub w bardzo stylową jodełkę francuską. W pokojach dziennych znajdujących się na poddaszu przepiękną ozdobę będą stanowić dobrze wyeksponowane belki nośne.

Typowe dla kolonialnego salonu są naturalne tkaniny, a wśród nich wełna, bawełna, jedwab, tiul oraz juta. Wbrew pozorom mogą one efektownie ze sobą współgrać – ciekawym zabiegiem stylistycznym jest zestawienie wełnianego dywanu o ciasnym, grubym splocie ze zwiewną tiulową firanką przepuszczającą światło dzienne i nadającą aranżacji lekkości. Na ciemnej, drewnianej podłodze pięknie będą prezentować się jasne pokrycia z naturalnej skóry, ze swoją surowością i nieregularnym kształtem.

Co więcej, charakterystyczne dla stylu kolonialnego są takie materiały, jak dodający wnętrzu przytulności pleciony bambus, fantazyjnie uformowana glina lub miedź oraz dumnie prezentujący się kamień naturalny.

Odpowiednio dobrane meble stanowią filar udanej aranżacji w stylu kolonialnym. Warto przejrzeć aukcje internetowe lub wybrać się na targi staroci, gdzie można znaleźć unikalne szafki, stoły czy komody, wpisujące się w daną estetykę. Co je charakteryzuje? Czarno-brązowe zabarwienie, masywna bryła, nierzadko także finezyjne kształty i misterne zdobienia. Są to solidne i przez to niezwykle trwałe meble, poddane czasochłonnej renowacji lub całkowicie nowe, ale stylizowane na modele z poprzednich epok.

Już od wejścia do salonu w oczy rzucają się masywne kredensy oraz komody z rzeźbionymi nóżkami, ażurowymi drzwiczkami lub frontami pokrytymi ornamentami. Obok nich stoją regały pełne książek oraz przeszklone witryny zapełnione pamiątkami z dalekich podróży. Wszystkie one przypominają prawdziwe arcydzieła sztuki użytkowej, obok których trudno przejść obojętnie. Jako oryginalna dekoracja i jednocześnie przestrzeń do przechowywania służyć może również duża skrzynia z metalowymi okuciami lub stara walizka ze skóry.

Kącik wypoczynkowy w salonie kolonialnym wyznacza elegancka sofa z podłokietnikami, często zajmująca centralne miejsce w pokoju dziennym. Obita skórą lub miłym w dotyku materiałem, zwykle w kolorze czekoladowym lub koniakowym, pięknie współgra z nasyconą zielenią roślinności. W charakterze stolika kawowego świetnie sprawdzi się typowa kolonialna ława, z licznymi szufladkami i niejednolitym blatem. Udanym dopełnieniem strefy relaksu będzie ażurowy fotel z wikliny lub rattanu oraz puf wykorzystywany jako podnóżek bądź zastępujący kolejne siedzisko.

Jeśli salon jest połączony z kuchnią, obowiązkowym elementem wyposażenia staje się stół z grubym blatem z litego drewna lub znacznie tańszej płyty meblowej. Jako wzór płyt i blatów do salonu w stylu kolonialnym warto wykorzystać dekory, takie jak: F70000 Miedź Metaliczna (ziarnista struktura, delikatny połysk oraz symbioza brązu i pomarańczy kontrastuje z czernią oraz złotem), U16058 Be Rooted! (intensywne, ciemne wybarwienie w kolorze ziemi tworzy oryginalne połączenie z dekorami w odcieniach betonu oraz miedzi), F76114 Metex Mosiężny (zestawienie zimnej szarości z ciepłym pomarańczowo-żółtym odcieniem), F76146 Terazzo Brązowe (ciemny, monochromatyczny kamień ze złotymi drobinkami ociepli wnętrze salonu i doda mu szyku).

Choć dodatki są zwieńczeniem aranżacji, to właśnie one pozwalają stworzyć całkowicie unikalny i naznaczony osobowością domowników salon. Styl kolonialny zakłada mnogość ozdób inspirowanych różnych regionami świata oraz nawiązujących do odbytych podróży. Mogą to być na przykład afrykańskie maski, indyjskie kilimy, arabskie makramy czy azteckie figurki. Równie efektownie będą prezentować się ceramiczne wazony, gliniane misy oraz patery wycięte z pnia drzewa. Na ścianach powinny pojawić się lustra, zdjęcia oraz obrazy w postarzanych ramach, a na półkach mapy, globusy i przewodniki.

Poza pamiątkami przywołującymi ekscytujące wspomnienia równie ważne są elementy nadające salonowi przytulny, domowy charakter – wiklinowe kosze, dające kameralne światło, materiałowe abażury, miękkie dywany w azteckie wzory oraz dzielące przestrzeń na strefy parawany. Do tego bambusowe lub tkaninowe rolety oraz welurowe poduszki zdobione roślinnymi bądź zwierzęcymi motywami kontrastującymi z gładkim obiciem sofy.