Przymierzasz się do samodzielnego wykonania zabudowy meblowej? Jeśli tak, to z pewnością wiesz, że wybór płyty oraz uchwytów to nie wszystko. Równie ważne jest dopasowanie do płyty odpowiedniego obrzeża, które pozwoli na stworzenie spójnej i estetycznej całości. Jakie obrzeże meblowe będzie optymalnym rozwiązaniem i czym się kierować podczas dokonywania wyboru? Podpowiadamy!
Obrzeże meblowe to nic innego jak specjalna taśma, służąca do ukrycia bocznych krawędzi płyty drewnopochodnej, z której wykonuje się meble oraz elementy wykończenia wnętrz, takie jak na przykład okładziny ścienne. Nie mają one zastosowania w przypadku litego drewna, którego przekrój wygląda identycznie jak powierzchnia.
Obrzeża pełnią przede wszystkim funkcję dekoracyjną, ale także chronią surowe krawędzie blatów kuchennych, drzwiczek, półek i szuflad, przeciwdziałając ich uszkodzeniu oraz zawilgoceniu. Co więcej, ich przyklejenie zapobiega wyszczerbieniu laminatu lub okleiny na sąsiadującej powierzchni.
Tym, co najczęściej jako pierwsze niszczy się w używanych przez dłuższy czas meblach są właśnie obrzeża. Na szczęście, ich wymiana jest bardzo prosta i pozwala na odnowienie ulubionej komody, stolika kawowego czy szafki RTV. Taka naprawa jest również o tyle istotna, że zapobiega dostaniu się pod naderwaną krawędź wody, która mogłaby spowodować pęcznienie płyty, a nawet jej gnicie.
W zależności od materiału, z jakiego zostały wykonane obrzeża meblowe, dzieli się na kilka rodzajów. Najpopularniejsze są te z papieru, polichlorku winylu (PCV) oraz kopolimeru przemysłowego (ABS).
Jest to specjalna okleina na bazie papieru o gramaturze 140-200g/m² zaimpregnowana mieszanką żywic mocznikowo-formaldehydowych oraz melaminowo-formaldehydowych z dodatkami, z gotową powłoką lakierową lub bez, w formie pasków zwiniętych w krążki lub wstęgi zwiniętej w zwoje. Zaletą takiego rozwiązania jest niezwykle prosty montaż, niska emisja formaldehydu, a także duża różnorodność dekorów. Z drugiej strony, decydując się na papierowe obrzeża płyt meblowych, trzeba upewnić się, że nie będą miały one bezpośredniego kontaktu z wodą, w wyniku którego mogłyby ulec uszkodzeniu. Nie wolno także czyścić ich przy pomocy ostrych gąbek ani mocnych środków.
Produkuje się je z tworzywa sztucznego, dzięki czemu są odporne na działanie wilgoci i uszkodzenia mechaniczne, a przy tym stosunkowo tanie. W przeciwieństwie do swoich papierowych odpowiedników, świetnie sprawdzą się jako wykończenie mebli w łazience oraz w kuchni — w okolicy zlewozmywaka. Plastikowe okleiny charakteryzują się także sporą giętkością, dlatego łatwo się je mocuje do krawędzi. Ponadto mamy tu ogromne możliwości wyboru. Obrzeża tego rodzaju mogą mieć grubość od 1 cm do 2 cm, przy czym im są grubsze, tym mniej dyskretnie wyglądają; mają też większą trwałość, dlatego doskonale nadają się jako element mebli często użytkowanych. Ich największą wadą jest uwalnianie szkodliwych dla ekosystemu związków chemicznych.
Stanowią ulepszoną wersję oklein PCV. Wykonane z tworzyw naturalnych, są przyjazne dla środowiska naturalnego, co z pewnością nie ujdzie uwadze osób ceniących sobie proekologiczne rozwiązania wnętrzarskie. Nie tylko świetnie radzą sobie z wilgocią, ale też łatwo utrzymać je w czystości, a poza tym nie są podatne na ścieranie czy zarysowania. Tego rodzaju obrzeża do płyty meblowej nie blakną pod wpływem promieniowania UV, dlatego można okleić nimi blaty oraz meble znajdujące się w silnie nasłonecznionych pomieszczeniach. Równie dobrze sprawdzą się w kuchniach, szczególnie narażonych na działanie wysokiej temperatury. Ich grubość zaczyna się od 0,4 mm — z tego względu umiejętnie imitują inne materiały. Obrzeża ABS, są jednak nieco droższe niż papierowe czy PCV, poza tym trudniej się z nimi pracuje, więc wymagają większej wprawy.
Obrzeża meblowe powinny współgrać z dekorem płyty meblowej, zarówno pod względem koloru i wzoru, jak i struktury oraz stopnia połysku. W przeciwnym razie zabudowa będzie się niekorzystnie prezentować, chyba że kontrast ma być celowym zabiegiem stylistycznym.
Sprawa jest prosta, jeśli producent ma w swoim asortymencie obrzeża dedykowane konkretnej płycie meblowej. Wówczas można decydować się na dekory w wielu różnych wzorach.
Planujesz zamocować okleinę meblową, ale obawiasz się, żeby nie zostały żadne wypukłości, ostre krawędzie czy odstające fragmenty? Zanim przystąpisz do pracy, zapoznaj się dokładnie z instrukcją montażu dołączoną przez producenta. Pamiętaj, że rolka musi mieć nie tylko odpowiednią szerokość, ale też wystarczającą długość — sztukowanie okleiny zdecydowanie nie jest dobrym pomysłem!
Istnieją dwa sposoby montażu obrzeża do płyt meblowych. Pierwszy z nich dotyczy obrzeży, które mają fabrycznie naniesioną warstwę kleju. Wystarczy je przyłożyć do krawędzi płyty i podgrzewać żelazkiem fragment po fragmencie, uważając, aby nie osiągnąć zbyt wysokiej temperatury i nie stopić okleiny. Po skończonym mocowaniu należy odciąć pozostały kawałek obrzeża nożykiem do tapet i wyszlifować brzeg tak, aby był całkiem gładki.
Drugi sposób zakłada użycie obrzeża, na które trzeba samodzielnie nanieść klej montażowy. Kładzie się go zarówno na okleinę, jak i krawędź płyty, a następnie czeka na jego wyschnięcie około kilkunastu minut (dokładny czas znajdziesz w instrukcji). Następnie, dobija się obrzeże do krawędzi — najczęściej przy pomocy gumowego młotka — starając się pozbyć wszystkich pęcherzyków powietrza. Ostatnim krokiem jest szlifowanie nierówności przy pomocy papieru ściernego.
Jak widać, wybór właściwego rodzaju obrzeża zależy od kilku czynników — przede wszystkim miejsca przeznaczonego na zabudowę meblową bądź blat roboczy oraz przewidywanego stopnia jego eksploatacji. Ważne jest także, czy obrzeże będziemy mocować po raz pierwszy oraz jakim budżetem na cel dysponujemy.
Rekomendowane artykuły
